تعیین ضریب اطمینان برای طراحی سیستم نگه‌دارنده موقت تونل‌ها با استفاده از تحلیل قابلیت اعتماد

پس از حفر تونل‌ به‌ روش سنتی، برای نگهداری موقت، از سیستم‌های نگه‌دارنده مختلفی استفاده می‌شود. یکی از این سیستم‌ها، استفاده از قاب فلزی به همراه شاتکریت است. یکی از روش‌های جدید در زمینه  طراحی سازه‌های نگه‌دارنده موقت تونل، روش مقطع معادل است. در این روش ضریب اطمینان برای طراحان پیشنهاد نشده است. با توجه به لزوم داشتن ضریب اطمینان مناسب، در این تحقیق  روشی مبتنی بر اطلاعات آماری برای تعیین آن ارائه‌شده است. به این منظور، با توجه به اطلاعات آماری موجود از متغیرهای تصادفی ضخامت شاتکریت و فواصل پروفیل‌های فولادی از یکدیگر در پروژه‌های واقعی، نسبت به تعیین توابع توزیع مناسب برای این متغیرها اقدام گردید. این کار با استفاده از سه روش متداول آزمون‌های نیکویی برازش، انجام و تابع توزیع مناسب برای این متغیرهای تصادفی تعیین‌ شد. بر اساس پارامترهای توابع توزیع به‌دست‌آمده، نسبت به شبیه‌سازی و تولید نمونه‌های متعدد از این متغیرهای تصادفی اقدام شد. این مقادیر برای سه حالت سازه اجراشده، روش طراحی تجربی و روش طراحی مقطع معادل به دست آمد و بر اساس آنالیز مونت‌کارلو، تحلیل قابلیت اعتماد چنین سازه‌ای انجام گردید. نتایج به‌دست‌آمده بیانگر این موضوع است که باید اثر خطای ساخت در ضریب اطمینان لحاظ شود. برای روش مقطع‌معادل نشان داده ‌شد که در این روش، برای رسیدن به احتمال معینی از خرابی، باید از چه ضریب اطمینانی استفاده کرد.